دایورت کردن در روزگاران ماضی

 

 

ما مِن عامٍّ اِلّا وَ قَد خُصّ.

...

 

دایورت کردن در روزگاران ماضی...

 

 

نـامه‌ی ما

پاره‌کردن داشت

خواندن گـر نداشت

...

 

* صائب

 

دایورت کردن در روزگاران ماضی...

دایورت کردن در روزگاران ماضی...

 

 

حواله‌ی سر دشمن به سنگ خاره کنم!

...

 

* حافظ

 

دایورت کردن در روزگاران ماضی...

 چیزی تغییر نکرده است:بدن جای‌گاه درد است.مجبور است بخورد، نفس‌ بکشد و بخوابد.پوست نازکی دارد، و درست زیر آن، خون در جریان است.تعداد نسبتاً خوبی دندان و ناخن دارد.استخوان‌هایش می‌توانند بشکنند، مفصل‌هایش می‌توانند کشیده شوند.در شکنجه همه‌ی این چیز‌ها را در نظر می‌گیرند. چیزی تغییر نکرده است.بدن هنوز می‌لرزد، همان‌طور که قبلاً هم می‌لرزید.قبل از اینکه رم به وجود بیاید و بعد از آن.در قرن بیستم.قبل و بعد از مسیح. شکنجه‌‌ همان است که بود، فقط زمین کوچک‌تر شده است. ... * ویسواوا شیمبورسکا + نوشته شده در  ۱۳۹۶/۰۸/۲۳  توسط عمران قاضی زاده  دایورت کردن در روزگاران ماضی...

  آداب شراب خوردن‌ چون در مجلس شراب حاضر شود نزديك افضل ابناى جنس خود نشيند و از آن‌كه در پهلوى كسى نشيند كه به سفاهت موسوم بود احتراز كند و به حكايات ظريف و اشعار مليح كه به وقت و حال مناسبت داشته باشد مجلس خوش دارد و از ترش‌روئى و قبض تجنب نمايد.و اگر از جماعت به سال يا به رتبه كمتر بود، به استماع مشغول باشد.و اگر مطرب حاضر بود در حكايات خوض نكند و بايد كه سخن بر نديم قطع نكند و در همه احوال اقبال بر مهتر اهل مجلس كند و استماع سخن او را شايد، بى‌آنكه به ديگران بى‌التفاتى كند.و بايد كه به هيچ حال چندان مقام نكند كه مست گردد، كه در دين و دنيا هيچ‌چيز بامضرت‌تر از مستى نبود، چنان‌كه هيچ فضيلت و شرف زياده از خردمندى و هوشيارى نباشد.پس اگر ضعيف‌شراب بود اندك خورد يا ممزوج كند يا از مجلس برخيزد سبك‌تر.و اگر پيش از آن‌كه به مقام احتياط رسد حريفان مست شوند، جهد كند تا از ميان ايشان بيرون آيد يا حيله آن كند كه مست از ميان جماعت بيرون شود.و در حديث مستان خوض نكند و به توسط ايشان مشغول نشود، مگر كه به خصومت انجامد آن‌گاه ايشان را از یک‌ديگر بازدارد و اگر بر شراب خوردن قادر بود، التماس زياده بر آن‌چه دور می‌گردد نكند و اصحاب را بدان تكليف نفرمايد.و اگر يكى از ندماء از شراب خوردن عاجز شود بر او عنف نكند و اگر غثيان غلبه نمايد در ميان مجلس آن را مدافعه كند بر وجهی که اصحاب وقوف نيابند، يا در دایورت کردن در روزگاران ماضی...

دایورت کردن در روزگاران ماضی...

  ایراد بزرگ آن‌جاست که شرطِ امکانِ تحققِ همان چیزی هم که شما می‌گویید، همان چیزی است که ما می‌گوییم. ما هم بدمان می‌آید از بی‌عدالتی. از بی‌عدالتی‌هایی که ریشه در تفکر لیبرالی و نولیبرالی دارد. ما هم از وقاحت بدمان می‌آید. از این‌که بخواهیم گروهی را مقطوع‌النسل کنیم تا جامعه از لوث وجودشان (!) پاک شود ناخرسندیم. ناراحت می‌شویم. عصبانی می‌شویم. رگ‌های گردنمان ورم می‌کند. دل‌گیر می‌شویم. به زمین و زمان بد و بی‌راه می‌گوییم. ولی یادتان باشد همه‌ی این امور ناراحتمان می‌کند چون غیراخلاقی است. حالا شما بگویید غیرانسانی است، یا هر چیز دیگر. ولی در مورد یک مفهوم حرف می‌زنیم. و آن مفهوم مستظهر است به مفهوم اصیل‌تری که نمی‌شود با آن به مقابله پرداخت. خیلی هم قرار نیست فلسفه‌اش را دربیاوریم. ولی اگر یک وقتی دلتان خواست فلسفه‌اش را درآورید، بدانید و آگاه باشید که نقطه‌ای خارج از مفاهیمِ بنیادینِ نگاه‌‌های مختلف نیست و الحاق به یکی از آنها نیز دایر مدارِ همان است که آن است. ... + نوشته شده در  ۱۳۹۶/۰۹/۲۳  توسط عمران قاضی زاده  دایورت کردن در روزگاران ماضی...